کد مطلب:8133
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:5
آيا تجربيات زندگي ما انسان ها فقط براي خودمان و در مدت زمان معيّني صادق است و حجيت دارد يا اين كه در تمام زمان و مكان ها و شرايط به كار مي آيد؟ مثلاً دوستي با افرا ناباب كه امروزه مذموم است، ممكن است در زمان و مكاني ديگر يا در آينده ممدوح باشد! اين تجربه حكم اخلاقي خود را از دست بدهد؟
منظور شما از تجربه آن چنان كه از محتواي نامه تان پيداست، تجربه هاي اخلاقي است. در اين مورد بحث ها و نظريات فراواني از دير باز صورت پذيرفته است كه در مقام اثبات مطلق يا نسبي بودن اخلاقند و اتفاقاً منظورشان از نسبي يا مطلق بودن اخلاق، همان است كه مطرح كرده ايد و ما در پاسخ خود به اين مسئله پرداخته ايم و در اين جا تكرار نمي كنيم. اما در مورد مثالي كه مطرح كرده ايد، بايد بگوييم كه اگر حكمي جنبة اخلاقي به خود بگيرد، همواره صادق است و نمي تان آن را گاهي درست و گاهي غلط پنداشت.
بنابراين دوستي با افراد ناباب همواره مذموم خواهد بود؛ يعني همان اثري را در انسان ها به جاي مي گذارد كه در يك انسان خاص بر جاي گذاشته است.
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.